به نقل از اخبار کامپیوتر خبر مارکت چند نکته وجود دارد که باید در نظر داشته باشید. در مرحله اول، مادربرد و CPU شما باید بتوانند از سرعت و ظرفیت ماژول های جدید پشتیبانی کنند. اگر شک دارید، می توانید الزامات سازگاری خاص آنها را در وب سایت های سازنده بررسی کنید.

ثانیاً، اگر یک رم از قبل در جای خود دارید که با سرعت کمتری مانند 2400 مگاهرتز کار می کند، رم شما فقط با سرعت پایین ترین حافظه رم در سیستم شما کار می کند – یعنی 2400 مگاهرتز. در این مورد، احتمالاً ارزش آن را دارد که رم کندتر خود را به طور کلی حذف کنید و برای اطمینان از بهینه شدن سرعت خود، دکمه های سریعتر را نصب کنید.

مخلوط کردن رم که توسط سازندگان مختلف ساخته می شود، با سرعت های مختلف کار می کند و ظرفیت های متفاوتی دارد، توصیه نمی شود، زیرا گاهی اوقات می تواند باعث یخ زدن یا از کار افتادن سیستم شما شود. همیشه مشخص نیست که شما با مشکلاتی روبرو خواهید شد، اما با حفظ برند، سرعت و ظرفیت یکسان، می توانید تا حد زیادی از اینکه RAM خود عامل این نوع مشکلات باشد جلوگیری کنید.

نصب رم | RAM کامپیوتر چگونه است؟

اکثر مردم می توانند بفهمند که چگونه RAM sticks را در رایانه خود نصب کنند.  اگر نمی توانید، یک  آموزش در اینجا وجود دارد .نسخه کوتاه اینجا این است که می‌خواهید مطمئن شوید همه چیز خاموش است و سپس استیک‌ها را به‌گونه‌ای نصب کنید که به شما امکان می‌دهد از چندین کانال پیشنهادی استفاده کنید.

رم دو کاناله قادر است حجم بیشتری از داده را به یکباره انتقال دهد. به همین دلیل، یک لپ‌تاپ یا رایانه رومیزی با دو کانال عموماً مطلوب‌تر از رایانه‌ای با مقدار معادل حافظه تک کاناله با سرعت انتقال یکسان است. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که تعداد اسلات‌های فیزیکی رم روی مادربرد با تعداد کانال‌ها ارتباطی ندارد.

دفترچه راهنمای مادربرد شما معمولاً به شما می گوید کدام اسلات ها هستند، در حالی که برگه مشخصات CPU شما معمولاً حداکثر ظرفیت رم و کانال هایی را که رایانه شما می تواند پشتیبانی کند را نشان می دهد. هنگامی که سوکت های رم را روی مادربرد خود قرار دادید، به آرامی اما محکم میله های رم را به داخل بلغزانید. هنگامی که فشار کافی وارد کردید و بازوهای اجکتور در جای خود قرار گرفتند، باید صدای کلیک را احساس کنید یا بشنوید.

اما وقتی رم خود را به برق وصل کردید ، پس چه؟

خوشبختانه، در اکثر تنظیمات رایانه شخصی مدرن، می‌توانید ماژول‌های حافظه را در رایانه شخصی خود قرار دهید و آن را رها کنید. این به لطف یک مخفف با صدای پیچیده – SDP – است که توسط سازمانی به همان اندازه پیچیده به نام JEDEC ارائه شده است.

JEDEC که در ابتدا به عنوان شورای مهندسی دستگاه های الکترونیکی مشترک شناخته می شد، از آن زمان به بعد خود را به انجمن فناوری حالت جامد JEDEC تغییر نام داد. این نهاد بین المللی با بیش از 300 شرکت عضو برای توسعه، پیاده سازی و استانداردسازی فناوری های میکروالکترونیکی مانند RAM همکاری می کند.

یکی از استانداردهایی که JEDEC طراحی کرده است، تشخیص حضور سریال (SPD) نام دارد. این استاندارد اساساً به هر رایانه مدرنی می گوید که حافظه تازه نصب شده باید از کدام تنظیمات به طور پیش فرض استفاده کند. هم برای مصرف کنندگان و هم برای کاربران سازمانی، این امر زندگی را بسیار آسان تر می کند. شما فقط می توانید مقداری رم را در یک دستگاه جمع کنید و روی کارکرد آن حساب کنید.

با این حال، نرده های محافظ ارائه شده توسط SPD چیزی شبیه به یک شمشیر دولبه در شرایط خاص هستند. اگر آن مقدار کمی پول اضافی را برای حافظه‌های شیک‌تر یا سریع‌تر خرج کرده‌اید، باید یک تنظیم را فعال کنید تا آن را در سطوح بهینه‌اش اجرا کنید – نه سطوح پیش‌فرض .

ما در اینجا در مورد اورکلاک پیچیده صحبت نمی کنیم، اما هیچ فایده ای ندارد که فراری بخرید و فقط با دنده دوم آن را حرکت دهید.

تنظیماتی که در اینجا به دنبال آن هستید XMP نام دارد. این مخفف Xtreme Memory Profile است. این تنظیم حافظه پیچیده تری را نسبت به مقادیر عمومی و پیش فرض SPD ارائه می دهد. هر حافظه رم مقادیر زمان بندی و ولتاژ خاص خود را دارد و می توانید آنها را در کنار هر چوب مشاهده کنید (کیت های حافظه باید تنظیمات یکسانی داشته باشند، به همین دلیل نصب کیت های مختلف ایده خوبی نیست – آنها احتمالاً تنظیمات متفاوتی خواهند داشت – اگرچه می توانید زمان بندی ها را به صورت دستی تنظیم کنید.

می توانید زمان بندی و ولتاژ توصیه شده یک کیت حافظه را در کنار این استیک های رم Corsair Dominator مشاهده کنید.  می توانید همه اینها را به صورت دستی وارد کنید یا به سادگی XMP Profile 1 را در تنظیمات BIOS/UEFI مادربرد انتخاب کنید.

می توانید زمان بندی و ولتاژ توصیه شده یک کیت حافظه را در کنار این استیک های رم Corsair Dominator مشاهده کنید. می توانید همه اینها را به صورت دستی وارد کنید یا به سادگی XMP Profile 1 را در تنظیمات BIOS/UEFI مادربرد انتخاب کنید.

البته می توانید همه آنها را به صورت دستی وارد کنید، اما نیازی به انجام این کار نیست…

• با غیرفعال شدن XMP، رم Corsair Vengeance ما با فرکانس پیش‌فرض 2133 مگاهرتز کار می‌کند.
• با غیرفعال شدن XMP، رم Corsair Vengeance ما با فرکانس پیش‌فرض 2133 مگاهرتز کار می‌کند.
• با فعال کردن XMP، رم Corsair Vengeance اکنون با فرکانس 2400 مگاهرتز که روی برچسب است کار می کند.

اگر یک مادربرد جدید و رم جدید دارید، احتمالاً با نمایه XMP همراه است. این با مشخصات استاندارد SPD قدیمی JEDEC که سرعت های پیش فرض را به انواع خاصی از RAM اختصاص می دهد متفاوت است.یک نمایه XMP باعث می شود آن را با سرعت های بالاتر از سرعت های پیش فرض تعیین شده توسط SPD اجرا کند.ابتدا وارد BIOS مادربرد خود شده و به دنبال XMP بگردید – معمولاً به طور پیش فرض خاموش یا غیرفعال است. به سادگی این تنظیم را به نمایه 1 تغییر دهید. این تنها کاری است که باید انجام دهید. XMP معمولاً به طور پیش فرض غیرفعال است.  آن را روشن کنید تا بهترین استفاده را از حافظه های رم خود ببرید.

دوباره عالی کردن کامپیوتر

اگر از افراد کنجکاو هستید، می‌توانید به تنظیمات حافظه، زمان‌بندی و ولتاژ در بایوس نگاه کنید و ببینید که اکنون با برچسب‌های کناری حافظه‌های رم مطابقت دارند. همچنین می توانید این تنظیمات را در برنامه ای به نام CPU-z در زیر تب Memory مشاهده کنید.

برخی از افراد به صورت دستی با این تنظیمات دستکاری می کنند تا سرعت بیشتری ظاهر شوند – فرآیندی به نام اورکلاک – اما اگر نمی دانید چه کاری انجام می دهید این کار را انجام ندهید زیرا ممکن است رایانه خود را خراب کرده یا به اجزای داخل آن آسیب برساند. ترفندهای دستی مانند این فقط در معیارهای تخصصی و مصنوعی به هر حال ظاهر می شوند (به ندرت تفاوتی در دنیای واقعی وجود دارد) و اورکلاکرها این کار را فقط برای رقابت با یکدیگر انجام می دهند .